Spiegels

Na de grote omwentelingen van de jaren zestig waren de zekerheiden van vorige generaties afgeschaft en leek de totale vrijheid aangebroken. Maar jongeren waren hun zekerheden kwijt, zonder houvast werd het leven steeds grimmiger. Ook Sera Soetebier kan geen greep op haar leven  krijgen. ‘Ik vroeg me af of ik niet tussen twee werelden was gevallen. Maar waar had ik dan willen vallen?’ Ze is de dochter van een joodse antiquair, na een aanrijding ligt hij in coma. Terwijl ze aan zijn sterfbed zit, denkt ze aan haar ongrijpbare geliefde Salò. En aan de geheimzinnigheid die altijd rondom zijn vrije leventje hangt. Een zelfde geheimzinnigheid heeft ook altijd om het door de oorlog bepaalde bestaan van haar vader gehangen. Hebben de twee mannen meer gemeen? Ze denkt ook aan haar studiegenoten. Iedereen spiegelt zich aan de blikken van de anderen. Aan wie moet zij zich spiegelen? Meer en meer doorziet ze de keerzijde van de studentenrevoltes en komt ze in verzet tegen opgelegde solidariteit, verplichte vrijheid en groepsdwang.

‘Je kunt niet anders dan respect hebben voor de manier waarop de auteur het plot heeft uitgewerkt’ (Boek)

‘Orginaliteit en schrijfplezier. Mooi, uiterst effectief venijn’ (Het Parool)

‘Spiegels wérkt. Mooi verwoord.’ (De Telegraaf)

Boekverslag op www.boekmagazine.nl

Boekverslag op www.scholieren.com

‘Bijzonder humoristisch, met verve verteld. Een enorme stap voorwaarts’ (HP/De Tijd)
Deze quote van Max Pam is afkomstig uit verreweg de meest serieuze, diepgravende reactie op de roman. Wie de hele recensie wil lezen klik hier.